Vol enthousiasme vertelde ik in mijn team over de opleiding Neuro Linguïstisch Programmeren (NLP) die ik volgde. Het woordje programmeren was blijven hangen bij een collega. In haar hoofd had ze de link gelegd naar computers en dacht dat ik me met ICT bezig hield.
Nee! Ik heb dus totaal geen interesse in computers. Verder dan werken met Word kom ik eigenlijk niet. Leren programmeren met computers zou ik alleen doen als het echt niet anders kan. En dan nog hoop ik dat iemand anders het voor mij doet ;-). En voor alle vragen over computers hebben wij op school gelukkig een geweldige ICT-afdeling.
Door NLP heb ik geleerd om in mijn systeem dingen anders te programmeren.
Ik ben mij bewust geworden van wat ik tegen mijzelf zeg en wat daarvan het effect is op mijn gedrag. En ik heb geleerd hoe ik dat kan veranderen.
Neem bijvoorbeeld de skivakantie. Een paar jaar geleden dacht ik bij een lastige piste dingen als dit vind ik eng, dit wordt lastig en dit gaat hem niet worden. Heel onhandig, want daardoor werd het ook eng, lastig en … werd het hem niet. En dan stond het huilen me nader dan het lachen. Nu zeg ik: we gaan ervoor! Eens kijken hoe elegant ik dit keer beneden kom. En het resultaat… Ik heb veel meer lol in het skiën. Iets spannends maakt mij niet meer passief, maar ik zie het als een uitdaging. Voor mij veel leuker en voor mijn gezin ook!
Het menselijk brein is geen computer. En toch lukt het veel mensen om heel onhandige dingen in hun systeem te programmeren.