Ik fiets gezellig met mijn dochter van school naar huis en vraag haar: Heb je nog wat geleerd vandaag? Ja, hoe je de juf boos kunt krijgen! Die reactie had ik even niet verwacht. Het lijkt me dat juf een ander lesdoel had voor die dag.
Een reactie niet verwachten heb ik wel vaker. Ik had (lang geleden!) een buurjongetje die een beetje boos was op zijn opa. Hij riep heel hard: Opa, jij bent een stommerd! De buurvrouw hoorde dat en reageerde net even anders dan ik had verwacht. Ze zei: het is niet JIJ bent een stommerd, maar U bent een stommerd!
Pas had ik in de les ook weer een situatie die ik even niet had verwacht. Zegt een leerling: “Mevrouw, als ik homo was zou ik nooit een vriend krijgen”. “Waarom denk je dat?”, reageerde ik. “Nou, dan word ik uit huis geschopt, leef ik onder een brug en dat maakt je niet aantrekkelijk voor een ander! Ik zou dus nooit homo kunnen zijn.”
Herken je dat, van die onverwachte reacties?
Via onze zintuigen krijgen we dagelijks heel veel informatie binnen. Jij bepaalt (onbewust!) door je filters welke informatie je daarvan opslaat en hoe! Je zou kunnen zeggen dat we aan alle informatie ons eigen label hangen. Het is jouw unieke voorstelling. Jouw plaatje, met jouw geluid en jouw gevoelens. Als we dus met meerdere mensen naar hetzelfde object zouden kijken en het daarna beschrijven, krijgen we toch verschillende verhalen.
Een leuke manier om eens thuis aan tafel te testen. Je zegt: denk eens aan een rode Ferrari! Nou, dat gaat vast lukken. En beschrijf daarna eens het plaatje. Wat een verschillen! De een bekijkt de Ferrari van de voorkant, de ander zit er zelf in. Weer een ander ziet de auto voorbij rijden of stil staan in de showroom.
Ieder mens heeft een unieke waarneming. Een unieke interne voorstelling en ja… we representeren het daardoor ook weer op onze eigen manier. Daardoor is onze reactie niet altijd wat de ander verwacht!
Afred Korzybski gaf een keer les aan een groep studenten. Hij onderbrak zijn betoog door een koekje te pakken. De leerlingen op de voorste rij bood hij ook een koekje aan. En zijn ze lekker? Toen zij dit bevestigden, toonde hij het origineel waarop “hondenkoekjes” te lezen was. De studenten waren gechoqueerd en twee spuugden het weer uit. Korzybski richtte zich naar de klas en zei: “Hiermee heb ik aangetoond dat de smaak niet alleen wordt bepaald door de directe waarneming in de mond, maar ook door onze vertaling van de werkelijkheid.”
Dit en nog veel meer leer je bij NLP. Dat zou iedereen moeten weten. Zéker voor de klas!
Zou jij wel een studiemiddag hierover willen bij jou op school? Stuur mij een berichtje.