Ken je het woord herfstblues? Klinkt als een kleurrijk muziekje, toch? Een soort volwassen versie van het liedje:
Herfst, herfst wat heb je te koop?
Honderdduizend bladeren op een hoop!
Zakken vol met wind,
Ja m’n kind,
‘k Weet niet of jij dat aardig vindt.
Nou, er zijn genoeg mensen die de herfst helemaal niet zo aardig vinden maar er juist somber van worden. Het is kouder en grijzer buiten en de zomer lijkt al zo lang geleden. Mensen die in de herfst wat neerslachtig zijn, hebben de ‘herfstblues’.
En hoe lopen mensen die neerslachtig zijn? Juist, met de schouders gebogen en met de kin naar de borst.
Lang niet alle mensen die met het hoofd naar beneden lopen zijn somber! Loop je in de herfst in het bos, dan kijkt bijna iedereen naar beneden. Want daar is zoveel prachtigs te zien. De bladeren kraken onder je voeten. En je ruikt de heerlijke geuren van het bos! Genieten! Nou ja, tot je bij de ‘grote stinkzwam’ komt, die zijn naam eer aan doet!
Hoe lopen mensen die blij zijn? Alweer juist! Ze lopen vaak met een rechte rug en het hoofd recht op de nek of zelfs iets omhoog gericht.
In mijn mentorklas hebben we geoefend met lopen naar je gevoel. Dat ging prima, totdat ik zei: Loop nu eens als een blij persoon, terwijl je eigenlijk somber bent. En daarna loop eens heel somber terwijl je vrolijk bent.
En wat blijkt? Je bent echt minder neerslachtig als je rechtop gaat lopen en naar boven kijkt.
Dus als je in de herfst in het bos loopt…. Kijk naar al het moois op de grond. Maar heb je de herfstblues? Kijk dan vooral naar boven!