“Mam, Jij hebt op je trui: ‘zéker voor de klas’ staan. Ik ben heel zelfverzekerd als ik voor de klas sta. Ik vind het ook echt leuk om iets uit te leggen”…. Oh jongens, gaat mijn dochter het onderwijs in?
Ik vond het als klein kind heel leuk om schooltje te spelen. Eenmaal op school had ik die zelfverzekerdheid niet. Op het voortgezet onderwijs vond men het zelfs nodig dat ik aan een faalangstreductietraining deelnam. Daarmee kreeg ik wel bravoure én wist ik de onzekerheid een tijd te verdringen. Én diep vanbinnen bleef ik stik onzeker!
Eenmaal afgestudeerd, kon ik eindelijk starten met mijn droombaan. Gelukkig zag de directie mijn potentie en dus kreeg ik een vast contract. Voor de hypotheek van ons huis wel zo handig, dus mij hoorden ze niet klagen. Maar foei, wat was ik onzeker over mijn functioneren. Ik stond helemaal niet zelfverzekerd voor de klas.
Zeker in het VO sta je vaak echt alleen voor de klas. Je krijgt eens per jaar een lesbezoek van de teamleider of afdelingsdirecteur, maar het is niet gebruikelijk om bij collega’s te kijken. (Op sommige scholen al wel en er zijn mooie initiatieven om te leren van elkaar!). En eerlijkgezegd… ik scheet zeven kleuren in mijn broek als ik wist dat ik lesbezoek kreeg. Nu sta ik het liefst voor een groep mensen. Ik vind het geweldig om lessen en trainingen te verzorgen. En het is mijn grote wens dat alle mensen in het onderwijs ook zo zéker voor de klas zouden staan. Mijn dochter (8) heeft de smaak al te pakken, al weet je het maar nooit op die leeftijd. Maar stel dat ze toch geen politie te paard, gastouder of dierenarts wil worden, maar kiest voor het onderwijs…Dan heb ik nog wel wat tools waar ze heel veel profijt van gaat hebben